Op 18 januari treed ik op in de romantische Ridderzaal van Slot Schagen. Zie de website van WATBEZIELTSCHAGEN.
Foto: Jan ter Heide
Een warme winteravond met oosterse verhalen. Verhalen die wel zijn opgeschreven, maar bedoeld zijn om te vertellen, om te horen, om op te reageren. Duizenden jaren oud en tegelijk zó actueel.
Iedereen kent wel het verhaal van 1001 nacht, het verhaal van de wrede, teleurgestelde koning Shahriar en de beeldschone Sjahrazad, die hem 1001 nachten lang verhalen vertelde, tot hij van zijn verbittering genezen was. Verhalen in verhalen in verhalen, een duizelingwekkend web van verhalen.
Maar veel bijzonderder en onbekender is De zeven geliefden, het oud Perzisch verhaal van soefi-dichter Nizami, waarin een jonge koning zeven geliefden bezoekt in hun paviljoens van zeven planeten in zeven kleuren op zeven dagen van de week. Deze mooie, tedere, sterke, intelligente, gepassioneerde vrouwen vertellen hem verhalen in verhalen in verhalen, en zo leert hij de liefde kennen èn zijn eigen binnenkant. Verhalen vol beelden, vol beweging en verandering. Voedsel voor de ziel.
En niet te versmaden zijn de verhalen van Kélilé en Demné, de twee onweerstaanbare jakhalzen uit het beroemde Indiase fabelboek Panchatantra, dat via Perzië en Arabië terechtkwam bij Aesopus en La Fontaine. Kader Abdolah maakte er een bewerking van onder de titel: De koe. Ook hier een verhaal in een verhaal in een verhaal, het ene verhaal buitelt over het andere heen. Over rijkdom en succes, vriendschap en verraad; over goed en lekker slecht. Oude koningen gebruikten de Panchatantra als managementboek. ‘Als je deze verhalen allemaal onthoudt, kan je in het leven niets ergs meer overkomen.’
In die eeuwenoude verhalen hoor je soms je eigen verhaal. Ik ga ook een eigen verhaal vertellen.
Anne van Delft en